Hallo mensen in het koude kikkerlandje,

Wauw, de tijd vliegt en ik heb er helemaal niks van in de gaten. Elke avond als ik weer in mijn bed lig, lijkt het alsof ik de hele dag gedroomd heb. Ik leef zo op een enorme roze wolk dat besef van dagen en tijd allang niet meer aan de orde is.

Het is natuurlijk alweer een tijdje dat ik geschreven heb, maar ik heb jullie vorige week getrakteerd met een filmpje van Kanyakumari. Hopelijk hebben jullie dat leuk gevonden! Maar voor deze week vond ik het maar weer tijd om even een stukje te schrijven. Aangezien alles zo snel gaat allemaal, kan ik het maar beter opschrijven voordat ik het straks allemaal vergeet!

Na het heerlijke weekendje in Kanyakumari ging ons inmiddels gewone dagelijkse leven weer aan de gang. We voelen ons enorm thuis in Trichy en we noemen dit dan nu ook gewoon ons (t)huis. Maandag en dinsdag zijn we naar het weeshuis geweest waar we voornamelijk aan ons plan voor de playschool hebben gewerkt voor de voorschool. Het plan begint al leuke vormen te krijgen en we zijn van plan om na de zomervakantie hier Mojurani de eerste maand te helpen opstarten met het nieuwe plan. Op deze manier hopen we dat het voor haar makkelijker zal zijn om straks het plan te kunnen voortzetten.
Naast het werken aan dit plan kijk ik altijd heel erg uit naar het moment dat de hosteljongens uit school komen; dan is het namelijk playtime!! De jongens zijn elke keer weer blij om ons te zien en kunnen meestal niet wachten om spelletjes te spelen. Inmiddels hebben we een super leuke band met de jongens op kunnen bouwen en lijkt het allemaal vanzelf te gaan! Ook hier vliegen de uren/dagen voorbij.

Op woensdag en donderdagochtend zijn we op de Holy Angel School aanwezig en dat blijft toch elke week een lastige opgave… De school is namelijk al een lange tijd bezig met de voorbereidingen voor hun feest van 15-jarig bestaan. En hier op de Holy Angel School betekent dat niet dat de docenten met hun eigen groep iets voorbereiden (zoals een dans, toneelstuk etc); nee dit betekent dat de directrice alle klassen regisseert. Dit houdt in dat de hele school op z’n kop staat; de hele dag staat er kei harde muziek aan, kinderen lopen met allerlei kostuums aan om die te laten controleren door de directrice, leraressen lopen door de hele school etc.. Chaos dus.. Dit betekent voor Marloes en mij dat we welgeteld 1 à 2 groepjes van 4 kinderen per dag remedial teaching geven en de rest van de dag eigenlijk uit ons neus aan het eten zijn. Wanneer we vragen of we iets mogen/kunnen doen, geeft de directrice aan dat we wel even mogen relaxen. WAT?!?! Relaxen?? We zitten al 2 uur te ‘relaxen’… Tot op heden nog geen groot succes dus, maar het feest is 15 maart dus hopelijk zal de rust daarna terugkeren..

In het weekend van 11,12,13 maart hebben Marloes en ik heel hard aan onze schoolopdrachten zitten werken, zodat we na mei niet veel meer te doen hebben. We willen zoveel mogelijk voor mei af hebben, omdat we in de laatste maand van onze stage onze volle aandacht aan de praktijk willen geven. Even heel hard gestudeerd dus dit weekend…

Marloes is vandaag, 14 maart, jarig!! Ze wordt vandaag 21 jaar en ik ben dan ook gisterenavond wat langer opgebleven om wat leuks voor Marloes te doen. Ik moest natuurlijk eerst even wachten tot Marloes sliep en meestal slaapt ze altijd erg vroeg, maar deze keer bleef ze maar wakker….. Vervelend! Ik besloot dus om al aan een verjaardagsbriefje te beginnen en deze te schrijven. Maarja, hoe doe je dat als je 24/7 bij elkaar bent. Met de smoes ‘ik ben even wat tips voor India aan het opschrijven’, heb ik gelukkig wel dat briefje mooi kunnen afmaken. Uiteindelijk ging ze gelukkig slapen en heb ik meerdere briefjes in onze kamers verstopt met verschillende teksten erop. De ventilator staat hier echter aan, dus in eerste instantie moest ik op zoek naar al mijn verloren blaadjes… Die waaien namelijk weg (blond?).. Vervolgens alles goed vastgezet en maar gaan slapen! ’s Ochtends voor Marloes een verjaardagsliedje gezongen en hebben we samen ontzettend moeten lachen om de verstopte briefjes (op de wc, in haar schoen, in de koelkast, in de deurklink, in de toilettas en noem maar op).

Marloes en ik zijn 4 dagen na elkaar jarig en daarom mogen we vandaag samen onze verjaardag in het weeshostel vieren!! We hebben besloten om noodles voor de jongens te gaan koken en daarnaast hebben we een verjaardagstaart van Leela meegekregen! Bepakt met 50 zakjes noodles, een taart en onze eigen spullen gingen we naar het weeshostel. Daar aangekomen wachtte gelukkig een van de jongens ons op om ons te helpen met het dragen van de spullen! Naast de noodles moesten we alleen ook nog groentes halen voor in de noodles. En dus samen met Elizabeth (warden van het hostel) en haar zoon zijn we naar het dorp gegaan om daar allerlei groentes te halen. Eenmaal weer terug in het weeshostel hebben we even mogen ‘relaxen’ (de mensen hier in India doen niks anders lijkt het wel..) en om 15:00 mochten we starten met het snijden van de groenten.. Op zich groentes snijden voor 40 man lijkt nog prima te doen, maar na 1 kilo knoflook pellen en snijden praat je wel anders! Maar goed, om 17:30 waren we dan eindelijk klaar met de voorbereidingen voor het eten en mochten we na het gebed onze taart aan gaan snijden!! Samen met nog een andere jongen van het weeshostel die jarig was hebben we de taart aangesneden en aan alle jongens uitgedeeld. De jongens genoten van het heerlijke stuk taart en wij hebben van al die vrolijke gezichtjes mogen genieten! De jongens wilden hierna meteen gaan spelen. Echter was het voor ons tijd om te gaan koken… En hier hebben ze helaas geen gasfornuis om makkelijk een pan op te zetten.. Nee, hier koken ze op écht vuur met échte pannen.. En hoe gaaf is dat om een keer in je leven eens oldschool te koken?! Echter hadden Elizabeth en de andere aanwezigen geen enkel idee dat wij nooit op open vuur koken, dus moesten we net alsof doen dat we heel goed wisten waar we mee bezig waren. Een grote pan met kokend water en een pan met olie.. In de pan met olie kwam om de beurt de groenten en in de andere pan met kokend water kwamen uiteindelijk dan de noodles. Tot op dit punt mochten we zeker in onze handjes klappen, want dit hadden we uitstekend volbracht. Nu kwam echter het punt dat we de noodles, de groenten en de kruiden samen moesten gooien. Marloes hield een lege pan vast, de zoon van Elizabeth werd baas over de groenten, Elizabeth werd baas over de kruiden en ik kreeg de eer om de noodles te scheppen. Je kunt je natuurlijk al wel voorstellen dat dit er hilarisch uitzag en we hebben dan ook enorm gelachen. Eenmaal alles in de pan konden we nog harder lachen; we hadden namelijk wel noodles gekookt, maar er was nergens geen noodle meer te bekennen. Eindstand: een heerlijke pap met kruiden en groentes….. De jongens hebben ondanks dat enorm van het eten genoten en het was nog eens lekker ook! Marloes en ik hebben echter besloten om de uitdaging in juni wéér aan te gaan; eens kijken hoe dat gaat verlopen!

Normaalgesproken blijven we op maandag slapen en blijven we dinsdag nog een dagje in het weeshostel. Vandaag, 15 maart, is echter het feest van de Holy Angel School en wij zijn daar voor uitgenodigd. Om 15:00u was het zover en zijn we richting de feestlocatie gegaan: een enorme zaal met stoelen en een verhoogd podium. Wow, dit moest wel een heel groot feest worden. Zelfs zo’n groot feest dat Marloes en ik in Saree werden gehesen (foto’s volgen). Geen idee meer hoe je zoiets aantrekt, want je krijgt een lap stof van 8 meter lang om je heen gedrapeerd.. Maar ik ben eerlijk, we zagen er top uit! We mochten bij de opening op het podium zitten en werden bedankt voor onze hulp binnen de school (super chill dat je bedankt wordt voor relaxen.. grapje hoor..)! We mochten daarnaast aan de kinderen die het afgelopen jaar prijzen hadden gewonnen, deze overhandigen: een hele eer om dit dus te mogen doen! Echter waren wij niet de enige die dit mochten doen en waren het ook geen 10 prijzen…. Dit duurde en duurde dus, maar uiteindelijk konden de kinderen beginnen aan hun optredens. Geheel gedrild door de leraressen én de directrice natuurlijk hebben de kinderen geweldig hun optredens uitgevoerd. Echter ook dit duurde en duurde maar en het werd uiteindelijk 22:00.. En Marloes en ik hadden al niet meer gegeten vanaf 13:00… Met enorme honger dan ook nog naar een restaurantje gegaan en daar wat gaan eten. Natuurlijk werden we bij binnenkomst heel raar aangekeken, want wanneer zie je nou een blanke hier en als je die ziet wanneer dan in een saree…. Nou super gelachen dus en uiteindelijk moe en voldaan in ons bedje beland!

De volgende dag hoopten we door de afloop van het feest dat de rust weer wedergekeerd was in de school en we rustig aan onze taken met betrekking tot remedial teaching op konden gaan starten. Echter stond nu de hele school op zijn kop, omdat alle spullen vandaag opgeruimd moesten worden. Wederom voor ons dus een dagje ‘relaxen’.
Na de Holy Angel School ben ik naar het internetcafé gegaan en is Marloes naar huis gaan. Twee dagen in de week komen ze ons eten brengen en ook voor vandaag was dat het geval. Rond 16:00 kreeg ik echter een bijzonder berichtje van Marloes: er was een 13/14-jarige dove jongen het eten komen brengen en die leek Marloes iets leuker te vinden dan normaal was… Ze heeft hem dan ook maar gauw weggestuurd en ik ben vanuit het internetcafé maar meteen gaan kijken. Gelukkig konden we er samen wel om lachen, 13/14-jarig mannetje… Toch hebben we hier de volgende dag even melding van gemaakt bij Leela, want het zou zomaar een volgende keer een 17-jarige jongen kunnen zijn, die we wellicht niet de baas kunnen zijn. Daarnaast willen we overdag nog wel de mogelijkheid hebben om af en toe ons eigen ding te doen en dus weleens alleen te zijn. Leela pakte het gelukkig meteen op en de professor gaf aan dat ze de jongen gingen corrigeren in zijn gedrag. Hij gaf aan dat hij hem niet ging straffen (wat we ook absoluut niet wilden), maar dat hij hem ging leren dat dit niet normaal is. Fijn om te zien dat Leela en de professor hier meteen werk van maken.

Na het gesprek met Leela nog naar de Holy Angel School geweest waar we te horen kregen dat ze volgende week woensdag, donderdag en vrijdag vrij zijn…. Ik heb zo’n vermoeden dat we hier nooit vordering zullen gaan maken met de remedial teaching haha. Maar goed, voor ons even tijd om goed te studeren dan die week.
Na de ochtend bij de Holy Angel School hebben we thuis onze spullen gepakt en zijn we naar het centraal station gegaan om in de bus te stappen naar Pondicherry!! We hadden namelijk besloten dat we samen onze verjaardag in het heerlijke Pondicherry zouden gaan vieren. Na 5 uurtjes in de bus en 10 minuutjes in de tuktuk kwamen we aan in ons hotel. Super mooi en fijn hotel, maar helaas was onze kamer opgesplitst in twee kamers met aparte bedden. Aangezien Marloes en ik 24/7 bij elkaar zijn en dus niet zonder elkaar kunnen, hebben we meteen maar de boel verbouwd! Na de verbouwing hebben we ons even opgefrist en zijn we naar de coffee bar gegaan om daar een snelle dosa te eten en vervolgens ons bedje in te duiken.

Vandaag, 18 maart, is mijn verjaardag!!!! Ik werd wakker door de bel van onze kamer en zag dat Marloes niet meer naast mij in bed lag. Ik hoorde haar ‘happy birthday’ aan de deur zingen en toen ik open deed, stond ze daar met een heeeerlijk broodje, croissantje en taartje van de bakker!! Beter dan dit kun je je verjaardag niet beginnen. Na 6 weken niks meer van brood te hebben gegeten, is dit echt heaven on earth!! En ik dank Loes dan ook heeeel erg dat ze voor mij van 7:30 tot 9:30 ’s ochtends heel Pondicherry heeft doorgelopen om voor mijn verjaardag deze lekkernijen te halen !!! Na mijn heerlijke ontbijtje hebben we ons opgefrist en hebben we de tuktuk gepakt naar de Boat house. Hier konden we opstappen op een boot om naar Paradise beach te gaan: een heerlijke strand met palmbomen! Genieten dus!
’s Avonds zijn we in Pondicherry naar een pasta-restaurant (van een Italiaans vrouwtje) geweest waar ik een overheerlijke pasta met kip en pesto op heb; hallo vakantiegevoel!! We bevinden ons nog steeds in India, maar toch voelt het even heel ander als je een pasta mag eten… We hebben hier dan ook in volle stilte van zitten genieten natuurlijk!

De volgende dag besloten we om twee fietsen te huren en door Pondicherry te gaan rijden. Hoewel ik me gisteren even een soort van in Italië waande, besef ik me nu weer dat ik weldegelijk in India ben. Op een fiets in India is namelijk heeeeeeel goed opletten! Maar Marloes en ik zijn inmiddels wel aan het verkeer gewend en dit ging ons dan ook erg goed af. We hebben hierdoor super veel van Pondicherry kunnen zien en de filmpjes volgen hier dan ook nog van!
’s Avonds hebben we aan de boulevard een heerlijke sandwich gegeten en zo hebben we vervolgens onze fiets weer teruggebracht en zijn we weer moe en voldaan in ons bedje beland!

Vanochtend hebben we rustig aan gedaan en zijn we rond 13:00 vertrokken uit Pondicherry om weer terug te keren naar huis. Na weer een rit van 5 uur in een hele hobbelige bus (tip: ga nooit achterin een bus zitten in India!) hebben we snel een hapje gegeten in Trichy, wat boodschapjes gedaan en zijn we vervolgens lekker naar huis gegaan. Ik heb toen besloten om maar weer eens een blog te schrijven en daar ben ik toch zeker weer heel blij mee. Het is wederom weer een enorm boekwerk, maar ik besef me dat het slim is om het op te schrijven. Er gebeuren zoveel dingen en we maken hier zoveel mee dat ik anders veel gebeurtenissen zal vergeten! En daarnaast deel ik dit natuurlijk heel graag met jullie en hoop ik dat ik jullie weer een kleine indruk heb kunnen geven van ons leventje hier. Er zal daarnaast ook nog wel een filmpje volgen van onze ‘verjaardagsweek’!

Ik geniet hier nog steeds met volle teugen en moet er nog echt niet aan denken om naar Nederland te gaan! Voorlopig is dit mijn thuis en ga ik daar heel erg van blijven genieten!

Een hele dikke kus van mij x