Hellooooo :)

Jahoor, daar ben ik weer. Afgelopen dagen zijn enorm vol en druk geweest, maar weer volop meegemaakt hoor!!

Allereerst even een belangrijk nieuwtje; twee weken geleden hebben we helaas afscheid moeten nemen van Rick. Hij voelde zich hier toch niet echt op zijn plek en met twee giechelende meiden wordt dat er ook niet makkelijker op natuurlijk. Hij heeft daarom besloten om terug te gaan naar Nederland en dit betekent dus dat Marloes en ik vanaf nu alles met z’n tweetjes doen. Gelukkig kunnen we het heel goed met elkaar vinden, dus dat moet helemaal goedkomen!

Maandag hebben we Rick zijn laatste dag ‘gevierd’ door lekker te gaan shoppen haha, sorry Rick! Marloes en ik wilden namelijk heel graag een traditionele ‘jurk’ laten maken. Dus we hebben onze stof uitgekozen en deze naar de klerenmaker gebracht. We keken er enorm naar uit om onze eerste echte Indiase kleding te zien straks!

Vorige week zijn Marloes en ik dan aan onze officiële stageweek gestart. Op dinsdag zijn we naar het weeshuis gegaan waar we te horen kregen dat we een play-school op mogen gaan starten, hoe gaaf! Leela vertelde ons dat het voor deze jonge kinderen (2 – 6 jaar) belangrijk is dat ze veel spelen (mee eens!) en dat ze daarom graag zou willen zien dat kinderen leren door middel van spel. Echter gebeurt dit niet veel in India, dus heeft ze Marloes en mij gevraagd om dit te gaan organiseren. Hiervoor hebben ze ook een nieuwe inrichting van een lokaal (en misschien zelfs een nieuw gebouw) nodig, dus ook dat mogen we allemaal gaan opzetten. Tegen die tijd zal ik dan ook jullie hulp nog wel nodig gaan hebben, want ook hier kan er niks zonder geld opgebouwd worden. Ja, jullie horen nog van me!

Woensdagochtend waren we lekker vrij, omdat we ’s middags naar het woonhostel gingen. We moesten met de bus en daarna in volle bak hitte nog even een ‘stukje’ lopen. Eenmaal bij het woonhostel hebben we een rondleiding gekregen van de meiden en hebben we daarna nog wat leuke spelletjes gedaan. Vervolgens weer dat ‘stukje’ lopen en met de bus terug. Nou ik kan je vertellen; we waren kapot!! Even 5 uurtjes weg, maar daarna meteen op bed geploft…

De volgende dag zijn we naar de Holy Angel School geweest waar we vol enthousiasme werden ontvangen door Prema. We hebben direct met haar besproken wat we konden gaan doen en vanaf die dag zijn we dan ook gestart met remedial teaching. Elke week zullen we verschillende klassen remedial teaching gaan geven. Wat ons gedurende deze lessen op gaat vallen, noteren we in een dossier. Vervolgens zullen we dit met de docenten bespreken. We kwamen er bijvoorbeeld achter dat de kinderen Engelse woorden spellen om ze te kunnen lezen. Op zich heel normaal (in Nederland doen we dat ook). Echter lezen ze hier de woorden met de uitspraak van de letters van het alfabet (dus t is ‘tie’, ipv de klank ‘t’), wanneer je dan het woord ‘tree’ hebt, gaat dit als volgt: tie, ar, ie, ie = tiearie. Het woord wordt dan dus niet goed uitgesproken. Wanneer je in klanken leest, zul je het volgende krijgen: t, r, ie = trie (tree). (Ja, ja zo leren jullie ook nog eens wat :D.) Maar dit hebben we dus aangegeven bij Prema en zij herkende dit. Dit hebben we dan ook genoteerd in het dossier. Prema geeft aan dat ze met deze kennis trainingen gaat geven aan de docenten. Echt bizar dat je dus zo’n rol kan hebben in deze organisatie én dat ze er ook nog eens heel blij mee zijn!!

Vrijdag hebben we een studiedagje ingelast, hebben we gesport én zijn we onze jurken op gaan halen. Toen we thuis waren, wilden we deze natuurlijk meteen aantrekken. Marloes maakte als eerste haar tas open en trok daar de broek van het gehele pak als eerste uit. We kregen samen meteen de slappe lach; we pasten namelijk samen in die broek!! Na het uitpakken van mijn tas bleek ook dit bij mij het geval te zijn. We begrepen er niks van, want hij had toch echt onze maten opgenomen. Ik heb daarom ervaringsdeskundige Eva (die vorig jaar naar India is geweest) even een berichtje gestuurd met de vraag of dit wel ‘normaal’ is. Nou, dit blijkt dus hartstikke normaal te zijn. Marloes en ik begrepen er niks van. Het is veel te groot, het is mega warm en het zit niet eens lekker. Waarom dragen alle mensen dit in India???

Zaterdag en zondag hebben we niet heel veel gedaan. Beetje schoonmaken, beetje studeren, beetje zonnen…. Zonnen misschien niet een beetje, namelijk toch wel erg goed verkleurd (lees: verbrand)..

En hoppa, er is alweer een week voorbij. Vandaag, maandag, gaan we voor het eerst voor 2 dagen naar het weeshuis. We blijven namelijk in dat huis slapen. Eenmaal aangekomen leggen we onze spullen in de kamer en gaan we naar Mojurani (de leidster van de pre-school). We hebben besloten om voornamelijk te gaan observeren om ideeën te bedenken voor de playschool. Echter komt er huilend een kindje binnen die geen afscheid wil nemen van zijn moeder. Zijn moeder geeft het jongetje over aan mij en loopt vervolgens weg. Het jongetje begint steeds harder te krijsen, waardoor hij op een gegeven moment zijn gehele ontbijt uitkotst….. Jahoor, heeft Kim weer. Super zielig voor dat mannetje, maar door Mojurani wordt hij naar de wc gewezen. Ik snap het niet… Dit jongetje is 2 jaar, is aan het overgeven en wordt vervolgens zonder enige hulp of medelijden naar de wc gestuurd.. Ik besluit dus om erachteraan te gaan en hem te helpen. Vervolgens wat nieuwe kleertjes aangedaan en het klaslokaal schoongemaakt. Uiteindelijk stopte hij gelukkig met huilen en heeft ie het de rest van de dag nog best goed volgehouden. Ik weet alleen nog steeds niet of Mojurani handelde vanuit culturele gewoonten of dat zij handelde vanuit haar eigen gewoonten. Vervolgens was er namelijk ook een meisje dat in haar broek plaste en middenin de klas bleef staan. Je zag dat ze niet wist wat ze moest doen, maar Mojurani bleef ook gewoon staan. Ze verwees haar uiteindelijk naar de gang waar ze het laatste uurtje heeft moeten wachten tot ze naar huis mochten. Tja, hallo nieuwe cultuur… Zo’n dag is dan toch best vreemd om zo mee te maken. Je hebt geen idee waarom mensen handelen zoals ze handelen en ik durf ook niet altijd in te grijpen (moet ik dat wel doen? Wat is hier normaal en wat niet?). Overigens is Mojurani een onwijs lieve vrouw hoor en ze heeft echt het beste met de kinderen voor!!
Maar goed, in de middag lekker met de jongens van het hostel spelletjes gedaan, huiswerk gemaakt en vervolgens gegeten. En toen… Toen was het dan toch echt bedtijd voor Marloes en mij. Echter was de kamer nog net iets anders dan we normaal hebben. We spotten dan ook onze eerste kakkerlak en ik spray gelijk de gehele insectendoderspray op die kakkerlak, dood gelukkig. Maarja, ga dan nog maar eens slapen… Wetende dat dit niet de enige kakkerlak is en dat je in een nieuw (vies) bed ligt.. We hebben natuurlijk geen oog dichtgedaan, maar dat gaat vast de volgende keer een stuk beter haha.

De volgende dag opnieuw bij de pre-school geweest en geobserveerd. Daarnaast nog even met de jongens gespeeld en de bus naar huis gepakt. Tenminste, dat dachten we.. We werden er namelijk bij de volgende halte weer uitgegooid, omdat we volgens de buschauffeur in de verkeerde bus zaten. Sta je daar in de middle of nowhere.. We zijn maar naar de plaatselijke bevolking gestapt om te vragen of zij wisten waar we naartoe moesten, maar zij spreken natuurlijk geen woord Engels. Uiteindelijk gelukkig een man gevonden die Engels sprak, waardoor we gelukkig toch nog thuis zijn gekomen.

Vandaag zijn we naar de Holy Angel School geweest; we gaan namelijk niet meer op woensdag naar het woonhostel. Bij de Holy Angel remedial teaching gegeven en de jongere kinderen wat Engelse woordjes door middel van bewegingen geleerd. Eenmaal ’s middags thuis helemaal kapot op bed beland en in slaap gevallen…

Morgenochtend gaan we weer naar de Holy Angel School om remedial teaching te geven. Daarna gaan we naar het woonhostel om wat spelletjes te spelen daar. Als we dan weer thuis zijn, kunnen we onze tas in gaan pakken, want dan gaan we eindelijk een weekend weg naar Kanyakumari. Super veel zin in!!! Ik zal jullie natuurlijk de week daarop of nog iets later alles vertellen over Kanyakumari!

Heel veel liefs en tot snel weer! X